Ach, je hebt het alsmaar over de maat der dingen Een naadloze maat om je zielenzorg te verbergen in de donkere, rottende kerker van jezelf. Het dagelijks ritme gegoten in de maat der dingen Opgefleurd door een zuiderse zon, een bacchanaal feest die de verveling moet breken en een lach die wezenlijk schreeuwt, huilt en dorstig is naar je ingekapselde eigenlijkheid. De maat der dingen die het chaotisch exces van het Zijn afsluit, afsnijdt, doodt. Een zieke maat waar je…
Arme burgers, want de nacht bracht licht en jullie zagen het niet. Uw bestaan reikt niet verder dan dit van Homerus, die opriep om deel te nemen aan het schouwspel van de vernietiging. Het zou voor jullie miezerig bestaan een catastrofe zijn geweest indien jullie niet deelachtig zouden mogen zijn aan dit overvloedig bloedvergieten. Niet het offerdier zou u bevredigen maar de mens op de politieke spies. Arme burgers, want een geweten was jullie volledig vreemd. Jullie beefden in de…
De bedelaar ,die enkel maar de vrijheid van zijn armoede kende, vroeg aan de eenzame ,die gebukt ging onder de beperkingen van zijn bezittingen, waarom hij huilde. Er kwam geen antwoord. Bezorgt vroeg de bedelaar of misschien de vreugde van het lot of het verdriet van het afscheid de eenzame in beslag had genomen. Helaas, de eenzame bleef zwijgen en verdrong zich verder in zijn troosteloosheid. De bevende handen van de eenzame waren zo vermoeid van het krijgen en het…
New Dehli Om deze tekst wat(?) te vatten, lees dan deze boven een verroeste emmers met uitwerpselen of braaksel. Niet-geadopteerde kinderen die de welzijn-mens toelachen op een vuilnisbelt Slechts met een vuile vieze zwachtel om hun lenden ontwaken ze met een hond, een passant. De grauwe smoke kleeft als een omhulsel om hun lijf. Het ontwaken op de vuilnisbelten. Over het uitpuilend vuil, waar niets meer te vinden is. IJverig en beangstigd grijpen ze in het vuil, hopend uit het…
Ik zou graag in je valies willen mee reizen, een reistas die vele jaren in de hoek heeft gestaan. Ik zou willen zien hoe je inpakt, uitpakt, bezorgt en vrolijk bent. Hoe je lacht en hoe je ernstig bent. Jouw taligheid ontmoeten, jouw ontberging beschouwen, jouw geworpenheid bevatten. Ik zou je willen ontmoeten ’s morgens voor de spiegel in je blootje, hoe je uw tanden poetst, je haren kamt, het druppeltje parfum op uw borst. Uw navelstreng en de mooie…
Heb je ook die bijzondere, jonge Vrouw gehoord in de kleine donkere hoek op het grote marktplein La Gaya Scienza. Met haar imponerende warme sensuele stem herhaalde ze continue ‘ Des Geschmack der höheren Natur richtet sich auf Ausnahmen.(1,2). Niemand gunde deze vrouw maar enige aandacht, de massa schoof mechanisch door, automatisme, want afwijkingen op het gemiddelde waren nu eenmaal niet toegestaan door het Systeem. Och, waarom nu het luizig moment van de massa storen. Toondicht die bijzondere vrouw niet…
Zij riep om Revolutie, …………… Het volk wist niet beter, ………. Zij huilde om de vernietiging,………….. Het volk wilde niets beter,………………. In naam van wie riep ze, In naam van wie zong ze, In naam van wat riep ze In naam van wat zong ze, De eindeloze nachtelijke dans, De uitputtende dans, De lichamen helemaal opgezogen in het orgie van het moment. De morgen ontluikt en gaf haar licht prijs De vermoeide pijnlijke rode ogen zochten elkaar De uitgeputte lichamen…
Een feest georganiseerd door de nageslachten van de dictatuur van het proletariaat. De kleine plebejers. Had jij ook de roze, geurende maar dwingende uitnodigingskaart aangetekend ontvangen voor deze allesomvattende welvaartstentoonstelling ? Exposanten uit heel het politiek landschap, uitgedost met ooievaarspluimen, ledige handen en dito hersenen. Standen waarin zij de lijken van de toekomstige generatie ophingen in naam van het actuele profitariaat ,de 50-plussers, de arbeids- en hersenlozen, de klasse die het Systeem dienden als likstenen. Een vakbeurs voorgezeten door progressief…
Ach, je hebt het alsmaar over de maat der dingen Een naadloze maat om je zielenzorg te verbergen in de donkere, rottende kerker van jezelf. Het dagelijks ritme gegoten in de maat der dingen Opgefleurd door een zuiderse zon, een bacchanaal feest die de verveling moet breken en een lach die wezenlijk schreeuwt, huilt en dorstig is naar je ingekapselde eigenlijkheid. De maat der dingen die het chaotisch exces van het Zijn afsluit, afsnijdt, doodt. Een zieke maat waar je…
Wie was ook vergeten dat jouw Denkend lichaam voor gaat op elke existentie. Wie was ook vergeten dat jij enkel licht in de naaktheid van het Zijn. Waarom worden we dan enkel ingeleid tot de wrede initiatieriten van de rede die enkel de naakte zintuiglijke existentie belichaamt. Waarom wordt zij geblinddoekt voor de zuiverheid van het zijn en ondergedompeld in het zure bad van de existentie. Laat me Jouw met de taligheid ontbloten En het zoete minnen Laat me Je…