De muze
De Muze Een zwijgende urgentie Verstoken onder het parket Of achter het behangpapier van haar eenzame kamer Een stilte die zelfs geen woestijn kan evenaren Een kilte zoals in de ijstijd Een onmetelijke absorptie als het zwarte gat
Vertellen
Zal ik eens iets vertellen, stamelde de doofstomme iets laten zien, dichte de blinde veel geven, offreerde de bedelaar mijn water delen, bood de uitgemergelde aan zingen mommelde de rebel heel stil. Laten we even hardlopen riep de kreupele denken nodigde de verminkte dansen bood de lamme aan. Oh …… de ijdele Massa huilde hen toe, Heb jullie nog niet ervaren dat we lijden om zoveel te horen en te moeten spreken dat we te veel zien declameerde de vrouw…
Het krantenknipsel, de sisyfusiaanse zoektocht ?
De vergankelijkheid van kranten is ons alle gekend, zou alleszins gekend moeten zijn. Doch de dagelijks sleur van het krantenpapier dat de ledigheid uitspuwt en de burger, le citoyen à l’esprit libre, zijn afgrond en graf laat vinden en hervinden, beschaamt de mensheid en het zijn van mens-zijn. Walgelijk. Ziekelijke schapen die elke dag zich laten drijven naar de diepe zwarte grot van het onzichtbare worden om een zeer vluchtige mening, een doxa, in het kaarslicht tegen de vergankelijke muur…
Verdichten
Mag ik het dichten verdichten De taligheid ontbloten Mijn wezen, door-wezen De voorstelling ontladen Het denken beladen De tijd verruimen De ruimte ontbergen
Er zijn er die geven, die nemen en die stelen
De filosoof, de wijsgeer, de theoloog, de analytische psycholoog, de ontoloog, sommige schrijvers maar in bijzonder de onbekenden en de onzichtbaren in de schaduw gezet door hun dankend geven , lichtend in het organisch Ene[1]. De Anderen, de eerst geworpene, beangstigd om te door-denken, zoeken naar het Alles, niet van geest maar van het materiele om zich lichamelijk te verzadigen. Pure hebzucht, domheid en gemakzucht. Opgelet vergis je niet met de eerstvermelde gevers wanneer zij hun taak als beroep beschouwen…
ZIJNEN
Als gesteld wordt dat het zelf een voortgang, een worden is [1] betekent deze onherroepelijkheid van het worden een basale existentie van de eerste geworpene. Het zelfleed van de wordingsgang. Het worden een al-in-zijn d.w.z. verankert in het verleden die de Sprong niet waagt naar het Zijn, het risico vermijdt om te Over-mensen. Over-mens als uitdaging of het geschenk van het leven in te Zijnen. Ik gebruik hier zijn als werkwoord, in de betekenis van het continu bouwen, groeien van…
Volksdemocratie, de illusie van het politiek getal
Stelling: De illusie van het politiek getal – In het westers democratisch systeem kan de wil van de meerderheid gerealiseerd worden door uitbuiting van een minderheid, die de mening van de meerderheid vormt of verdedigt. Veronderstel een samenleving bestaande uit 12 burgers die zich in 3 verschillende belangengroepen organiseren nl. Personen 1,2,3 sluiten aan bij corporatie A Personen 4,5,6,7,8 sluiten aan bij corporatie B Personen 9, 10,11,12 sluiten zich aan bij corporatie C In het actueel systeem wordt de beslissingsbevoegdheid…
These 1 : De illusie van het getal, een economisch nihilisme
Het toepassen van de wiskundige getal ,als symbool van causale noodzakelijkheid en als teken van volmaakte begrenzing, in de economie is een grondige misleiding gezien de kenmerken van het getal niet convergeren met het chronologische getal van de homo economicus. Het getal in de wiskundige logica verschilt significant van de economische logica. Een wiskundige getal is : 1° indifferent tov van de andere getallen Het getal heeft geen kenmerken die een invloed heeft op het ander getal, de keuze van…
Omzwachtelen
Waarom zou zij haar sierlijk slank lichaam niet zwachtelen ronde de lende van de Laatste Man, de logos opgeheven, de sluizen van het worden geopend zodat de stroom van het zuiver Zijn de innerlijke lichamelijke extase zou kunnen vervoegen. Haar lange zwarte haren die zijn gelaat even afschermen van de buitenwereld en hem in een kortstondigheid ontheffen van de verloren wereld, zodat in alle vrijheid de Taligheid van de lippen zich zou openbaren. Laten we genieten van de implosie van…
Leve de negatieve rente
Wat een gejammer over lage rente, negatieve rente en historische dieptepunten van de lange- en kortetermijnrente. Wat een doemdenken. Mario Draghi, als expert van de metabletica van het geld, heeft het bij het rechte eind : de geldmarkt moet als markt functioneren, waar vraag en aanbod in evenwichtbenaderende posities komen door middel van een prijs. Dat zou de rente moeten zijn. Een rente die daarnaast nog de onnuttigheid van het teveel en het schandalige teveel uitdrukt. Wat bedoelen we ?…